افسردگی در کودکان دبستانی شهر مشهد

چکیده هدف: این پژوهش به منظور بررسی میزان شیوع افسردگی در دانش آموزان دبستانی شهر مشهد انجام شده است. روش: در این بررسی2071 نفر (1049 پسر، 1022 دختر)، کودکان کلاسهای چهارم و پنجم (12-10 ساله) در سال تحصیلی 1379‏ـ1378 با بهره‏گیری از آزمون cdi در مناطق هفتگانه آموزش و پرورش شهر مشهد مورد ارزیابی قرار گرفتند، که به شیوه نمونه‏گیری خوشه‏ای – تصادفی انتخاب شده بودند. تجزیه و تحلیل داده‏های پژوهش به کمک آزمونهای ناپارامتریک به روش کلموگروف – اسمیرنوف و روش مان ویتنی – ویلکاکسون و کروسکال والیس و همچنین ضرایب همبستگی خطی انجام شد. یافته‏ها: این بررسی نشان داد که فراوانی افسردگی با خط برش 20 در این شهر، 3/10% بود و میزان شیوع افسردگی در دختران بیشتر از پسران بود (دختران 1/13%، پسران 6/7%). همچنین متغیرهایی چون طلاق والدین، تغییر محل سکونت، تغییر مدرسه، سطح اجتماعی – اقتصادی خانواده، تعداد افراد خانواده، سابقه بیماری عصبی ـ روانی در خانواده، فوت بستگان، در بروز افسردگی کودکان مؤثر نشان داده شد. نتیجه: نتایج گویای آن است که در برنامه‏های پیشگیری باید کودکان به عنوان گروه هدف مورد توجه قرار گیرند. افزون بر این بکارگیری آزمونهای غربالگری در شناسایی کودکان افسرده به مسئولین درمانی کمک می‏کند تا در پیشگیری ثانویه نیز نقش مؤثرتری داشته باشند.